Na tropie rycerskich siedzib w powiecie szczecineckim. Archeolodzy w akcji

uż kilka lat temu miały miejsce badania, którymi we współpracy ze szczecineckim Muzeum Regionalnym, kierowali Andrzej Kuczkowski z Koszalina i Marcin Krzepkowski z Fundacji Relicta. Teraz archeolodzy wrócą na stanowiska m.in. w Wilczych Laskach, Wierzchowie, czy Starym Koprzywnie.

- Dzięki zaangażowaniu pasjonatów historii z Grupy Eksploatacyjno-Poszukiwawczej „Parsęta”, udało się wówczas pozyskać dużą liczbę unikatowych zabytków – między innymi średniowiecznych militariów oraz elementów stroju, czy przedmiotów codziennego użytku -wspomina Andrzej Kuczkowski, koszaliński archeolog. - Projekt „Podzamcza średniowiecznych siedzib rycerskich na Pomorzu - problem badawczy i konserwatorski” stanowić będzie kontynuację prowadzonych już od kilku lat, w naszym regionie, badań dotyczących średniowiecznych, prywatnych zamków.

Poprzednie prace te dowiodły również, że w powiecie szczecineckim – oprócz samego Szczecinka czy Białego Boru – znajdowało się niegdyś kilkadziesiąt zamków rycerskich. Miały one formę kopca ziemnego otoczonego fosą, na którym znajdował się dwór – często w formie więzy mieszkalno-obronnej. I chociaż żadna z nich nie dotrwała do naszych czasów, to ziemne pozostałości tych założeń są często świetnie zachowane, a ich badania przynoszą nam fenomenalne informacje na temat średniowiecznych rodów rycerskich. Można je podziwiać między innymi w Wierzchowie, Jeleniu, Brzeźnie czy Wilczych Laskach.

- Realizowany w tym roku projekt ma dotyczyć jednak nie samych zamków, a ich bezpośredniego otoczenia. W pierwszym etapie zostanie wykonane ich rozpoznanie metodami nieinwazyjnymi (magnetometrem), a później przyjdzie czas na wbicie przysłowiowej łopaty - dodaje Andrzej Kuczkowski. - Naszym celem jest ustalenie czym zajmowali się mieszkańcy podzamczy, w jakich warunkach mieszkali, czy sprowadzali wyroby elitarne i z jakimi częściami ówczesnej Europy mogli utrzymywać kontakty. Projekt nie będzie miał jedynie wymiaru naukowego, ale pozwoli na promocję, mało znanego obecnie, elementu pomorskiego krajobrazu kulturowego jako waloru turystycznego.